بخشی از متن اصلی :
فردا به شيوه تک‌گويي
دروني نوشته شده است:1- تک‌گويي مهدي زاغي 2- تک‌گويي غلام. و غرض از آن
آشنايي مستقيم با زندگي دروني کارگر چاپ‌خانه‌اي است به نام «مهدي رضواني
مشهور به زاغي». داستان بدون دخالت نويسنده و توضيحات و اظهارنظر‌هاي او
نوشته شده و به صورت گفت‌وگويي است بدون شنونده و بر زبان نيامده. نويسنده
خواننده را به درون ذهن آدمي ‌فرومي‌برد و او را در آن‌جا تنها مي‌گذارد تا
خود دربيابد که هر کسي درباره چه چيز حرف مي‌زند:
بعد از شش سال کار،
تازه دستم خالي است. روز از نو روزي از نو! تقصير خودمه چهار سال با پسر
خاله‌ام کار مي‌کردم، اما اين دو سال که رفته اصفهان ازش خبري ندارم. آدم
جدي زرنگيه. حالا هم به سراغ اون مي‌رم. کي مي‌دونه؟ شايد به اميد اون
مي‌رم. اگر براي کاره پس چرا به شهر ديگه نمي‌رم؟ به فکر جاهايي مي‌افتم که
جا پاي خويش و آشنا را پيدا بکنم. زور با زو! چه شوخي بي‌مزه‌اي! اما حالا
که تصميم گرفتم. گرفتم...خلاص.